ژئومورفولوژی که یکی از زیرمجموعه‌های اصلی جغرافیای طبیعی است، نیز از ویژگی‌های فوق برخوردار است. زیرا اولاً علم و دانش ژئومورفولوژی یکی از شاخه‌های اساسی جغرافیاست که زمینه و رابطة زیستن انسان با محیط طبیعی را به‌خوبی آشکار و تبیین می‌نماید. چرا که بسیاری از لندفرم‌ها و پدیده‌های ژئومورفیک در بستر تاریخی حیات بشر نقش ویژه‌ای داشته، و علاوه بر انسان‌های نخستین که در غار (به‌عنوان یک پدیدة‌‌‌ ژئومورفیک) می‌زیسته‌اند،‌ در مقاطع تاریخی دیگر جمعیت ساکن در کرة زمین بر روی سطح فیزیکی و لندفرم‌های پوستة زمین زندگی و فعالیت نموده است. به‌این‌ترتیب، هرگونه تغییروتحول در مورفولوژی سطح زمین روی زندگی انسان و فعالیت‌های وی اثر می‌گذارد و از سوی دیگر فعل‌وانفعالات و فعالیت‌های بشری نیز بر فرایندها و لندفرم‌های ژئومورفیک تأثیرگذار است. ثانیاً سایر عوامل و عناصر طبیعی و آنتروپوژنیک نیز در ایجاد فرایندها و لندفرم‌های پوستة زمین نقش و دخالت تام داشته و از این‌رو نگرش سیستمی را در بررسی‌های ژئومورفولوژیکی چیره ساخته‌اند. بر این اساس، در طی قرن‌ها و سال‌های متمادی رابطة تنگاتنگی بین ژئومورفولوژی و دیگر علوم زمین به‌وجود آمده و به‌رغم اینکه ژئومورفولوژی در بستر جغرافیا تکوین و رشد یافته، متخصصین و زمینه‌های تخصصی دیگر مانند زمین‌شناسی، هیدرولوژی، نقشه‌برداری،‌ فیزیک و شیمی و غیره هم در پیشرفت این علم نقش داشته‌اند. البته دانش ژئومورفولوژی هم متقابلاً در تکوین و تحول سایر علوم زمین سهیم بوده است.

برای ارسال نظر وارد سایت شوید